Անտեր հարս էի, մարդս ել ռուսաստանները ․․ Հորս արևով եմ երդվում ես նման նվաստացում, ցավ չէի զգացել․․
Անտեր աղջիկ էի՝ մանկուց անհայր մեծացած։ Չէ՛, հայրս կար, բայց մորս թողել, հարևան գյուղում նոր ընտանիք էր կազմել, ես էի գլխիս տերը գյուղում։ Մորս հետ համագյուղացիների գոմերում ոչխար էինք կթում, որը՝ փող, որն էլ մեր կթած կաթից էր տալիս, գոյություններս քարշ էինք տալիս։ Անտեր-անտեր մեծանում էի։ Հայրս միայն ինձ մարդի տալուց եկավ․ մայրս էր կանչել, […]
Շարունակել կարդալ...